وبلاگ نویس ک باشی گاهی اوقات در اوج کار و زندگی یاد وبلاگت می افتی و در ذهنت می نویسی و می نویسی ...نوشتنی که شاید تنها بخشی از آن را نشر دهی!وبلاگ نویس ک باشی گاهی ساکتی و هیچ برای نوشتن نداری،آن موقع نوشتن در مورد سوژه ها از نوشتن بر روی سنگ هم سخت تر می شود...وبلاگ نویس ک باشی گاهی آن قدر حرف برای گفتن داری که می توانی چندین و چند مطلب بنویسی،ولی مجبوری کمی را نگویی...وبلاگ نویس ک باشی گاهی حرف هایی ک داری ک دلت می خواهد ک بگویی ولی نمی گویی!چون خیلی ها شاید نفهمند و ببافند و ببافند و ببافند...و تو مجبوری صبر کنی و صبر کنی و صبر کنی!جانِ تو!