رگبار

به زیر رگبار بودن عادت دارم...اما امان از وقتی که دیوار سد صبر فرو بریزد...شک نکن!

روضه مادر

بالا بروی پایین بیاییهیچ چیز روضه مادر نمی شود...پسر دوان دوان، به پدر رسید :بابا! فضه گفت بیا...فاتح خیبر از حال رفت ...

روزگار

روزگار گاهی با ماست و گاهی بر ما.با ما بودنش که موقتی است.بر ما بودنش هم ک مهم نیست...پس چ سود از غم روزگار خوردن؟

نامه

دلم هوای نوشتن دارد برای تو!جو گیر نشو!هر تویی تو نمی شود!جانِ تو!آن دم که عقب را می نگرم و آنچه گذشت را در ذهن می چرخانم افسوسم از زمان هدر رفته است.و سر که بر می گردانم و آینده را نظاره می کنم آنچه که گذشت در قبال آنچه در راه است هیچ است.هیچ!راه و مسیر که مشخص باشد تازه می فهمی به کجا شتابان در حال حرکتی و بی هدف که باشی کارت تمام است.جانِ تو!سخت، سخت است و سخت تر، سهمگین و در این بین کسی یارای پیموندن مسیر است که خودش تکلیف را با خودش تمام کرده باشد.شاید روزهای  باران گلوله و تیر و ترکش، سخت بود و در آن حال سهمگین روزگاری برای آن بود در تهران نخود ها او را می زدند و در اهواز بعثی هاچمران را می گویم!اما...اما این روز ها، حتی اگر یادت برود که در میدان جنگی کارت تمام است!خدا که تعارف با ما نداردجانِ تو!یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ مَن یَرْتَدَّ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکَافِرِینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَلاَ یَخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِمٍ ذَلِکَ فَضْلُ اللّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿۵۴﴾ اى کسانى که ایمان آورده ‏اید هر کس از شما از دین خود برگردد به زودى خدا گروهى [دیگر] را مى‏ آورد که آنان را دوست مى‏ دارد و آنان [نیز] او را دوست دارند [اینان] با مؤمنان فروتن [و] بر کافران سرفرازند در راه خدا جهاد مى‏ کنند و از سرزنش هیچ ملامتگرى نمى‏ ترسند این فضل خداست آن را به هر که بخواهد مى‏ دهد و خدا گشایشگر داناست (۵۴) سوره مائده.دیدی؟جاخالی اگر بدهی خدا بی خیالت می شود!از حرف و حدیث و شایعه و چرندهای دنیویان نباید بترسیباید با رفتارت، با علمت، با برنامه و تلاشت، بدخواهان را بر جای خود نشانیهرچه می خواهند بگویندب درک!از خدا که بترسی ترس از زبان های نیش دار و قلم های کلنگ وار مهم نیست!چرا؟چون گشایش از خداست!یادت که هست؟إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ (156) ما از آن خدا هستیم و به سوى او باز مى‏گردیم (۱۵۶) سوره بقره پس قلمت را تیز کن و عزمت را جزم و تلاش و مضاعف که راه تو را می خواند...جانِ تو!