دعا

رَّبِّ زِدْنِی عِلْمًا ( سوره : طه آیه : 114 )دوم دبستان بودماولین دعایی که مادرم برای قنوت نماز یادم داد...نمی دانم چ شد فراموش کردم...چندماهی است قرآن یادم انداخت.عجیب دعایی است. رَبِّ هَبْ لِی حُکْمًا ( سوره : الشعراء آیه : 83 )زیاد وقتی نیست که از قرآن آموختم...

دل

دل است دیگرگاهی رمل های فکه می خواهد...گاهی هم گرد و غبار طلاییه... صد باد صبا این جا با سلسله می‌رقصنداین است حریف ای دل تا باد نپیماییمشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کردکز دست بخواهد شد پایاب شکیبایییادنوشت:وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ و هرگز گمان مبر کسانى که در راه خدا کشته شدند مرده‏ اند، بلکه زنده ‏اند و در نزد پروردگارشان روزى داده مى‏ شوند.

اتحادیه

شش سال قبل، مانند همین روزها بود که برای اولین بار با انجمن اسلامی دانش آموزان آشنا شدم...پیش از آن، فقط چند باری در تلویزیون درباره اش شنیده بودم بهانه آشنایی هم اردوی جنوب بود همان که همه راهیان نورش می شناسند و از آن پس برایم "از خاک تا افلاک" نام گرفت...شاید دقیق تر اگر بگویم برگردد به چندماه قبل ترشسرمای دی ماه بود و اواخر امتحانات مدرسه، مثل امشب پنجشنبه بود و تلویزیون "نوای یاد امام و شهدا" که آن روزها معروف شده بود پخش می کرداتفاقی چند خاطره طنز از جبهه دیدمبرایم جالب بود کمی سرچ کردم در خاطرات نامِ ابراهیم همت بیشتر جلب توجه می کردنسخه PDF کتاب معلم فراری را که خواندم آن قدر مجذوبش شدم که شروع کردم به جستجو در مورد خاطرات دیگر در مورد او، حتی همان روزها وبلاگم را هم به همین نام ساختم... [ شاید روزی فرصت شد در مورد سردارِ خیبر نوشتم ]ترم جدید مدرسه که شروع شد کتابخانه مدرسه مجموعه کتاب "فرمانده من" که در خصوص فرماندهان برتر جنگ بود را آورده بود دیگر پاتوقم در زنگ های تفریح کتابخانه مدرسه شده بود و روزی یک کتاب...خواندن همین کتاب ها بود ک با فرماندهان بزرگی آشنا شدم آنجا بود ک احمد متوسلیان، اسماعیل دقایقی ، محمد بروجردی ، حسن باقری و خیلی های دیگر را شناختم ولی ابراهیمِ همت برایم نمادی دیگر بود...حکمت خدا بود که بعد از خواندن همه ی آن کتاب ها نتوانم با بسیج به مناطق بروم و با محلی آشنا شدم به اسم "اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان" این را وقتی فهمیدم که چندماه بعد به شهادت همزمان شهید همت و سید پا برهنه پی بردم...در تمام این سال ها اتحادیه برایم شده بود محلی برای کار و فعالیت و تلاش و رشدتجربه های کوچک و بزرگ و خاطرات شیرین و شیرین و شیرین...در همین اتحادیه بود که آموختم اتحادیه به خودی خود هیچ نیست بلکه بهانه ای است برای اتحاد و کار و تلاش ...و امروز، پس از سال ها زمان خداحافظی رسیده استهرچند تلخ است و سخت و دشوار و دشوار و دشوارولی خداحافظی بهتر است از نابودی خاطرات شیرین آن روزها...جا برای منِ گنجشک زیاد است ولیبه درختان خیابان تو عادت دارم

عبادتِ معبود

اگر آدمی نتواند در معبدی به عبادت معبود مشغول باشد، ناگزیر معبدی دیگر می یابد حتی اگر معبدی یافت نکند، خود معبدی خواهد ساخت برای عبادتِ معبود، ک مگر نه آنکه به تعداد آدمیان راه است برای رسیدن به خدا.اگر آدمی معبد را معبری برای گذر از خود برای رسیدن به معبود نداند، معبد را با معبود اشتباه خواهد گماشت و همین اشتباه او وابسته اش می کند، وابسته به معبد، وابسته ی دنیا.و از آن بدتر، اگر هیزم کینه در هم معبدیان افتد دیگر نه عابدان می مانند و نه معبد.پ ن :تشکیلات می‌تواند معبد باشد، ولی مبادا تبدیل به معبود گردد؛ اصول و ارز‌ش‌های عقیدتی و معنوی خودتان را در قالب تشکیلات حفظ و بر صمیمیت و همدلی بین اعضا تأکید کنید. ( پیام شفاهی رهبر انقلاب به تشکل‌های دانشجویی انقلابی )