سالی ک گذشت

سال 92 هم تمام شد و رفت به تاریخ پیوست...اگر بخواهم کل آن را در کلمه ای توصیف کنم بهتر از "تجربه" عبارت بهتر نمی دانم.سالی که گذشت پر بود از تجربه های کوچک و بزرگ و فشارهای عصبی روزهایی که به اندازه ی 10 سال پیر شدم...از همان اولین روزهایش تا همین اواخر!گویند سالی که نکوست از بهارش پیداست و بهار امسال ما با کفن و تربتِ شهید گمنام آغاز شد.و عجب آغازی...

صبر

تفاوت است میان صبر و سکوت و نتوانستن...پ ن:هوا بس ناجوانمردانه شرجی است!نامه

طارق

آدم است دیگرمدام یادش می رود ک هیچ نیست...بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِوَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿1﴾ سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (1) وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿2﴾ و تو چه دانى که اختر شبگرد چیست (2) النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿3﴾  آن اختر فروزان (3) برایت قسم می خورد به آنچه که حتی تصورش هم برایت مقدور نیست و تو نمی فهمی....إِن کُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿4﴾  هیچ کس نیست مگر اینکه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (4) حواسش به تو است و حواس تو به ... !طارق را بخوان و فکر کن و فکر کن و فکرکن...پ ن :سوره 86: الطارق

خجلت...

خداست دیگر...گاهی مثال هایی می زند برای پودر کردن آدمی...یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ اى انسان، چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته؟  (سوره : الانفطار آیه : 6 )