سیب

دگر رازهایی در سیب است!ب شرط تفکر...جانِ تو!

یکنواختی...

یکنواختی و قالبی شدن انسانها در جوامع گوناگون و مخصوصاً در ملت‌ ما که مرتباً بوسیله برنامه‌های فرهنگی‌مان در سطح وسیعی از طرف مسئولان امر پیاده می‌شود همه در قالبهای ماشینیسم بخاطر بالابردن مصرف جهانی مخصوصاً جهان سوم که دنیای صنعتی به ما تحمیل می‌کند. غارت اصالتها، منابع معنوی و از بین رفتن خصوصیات زندگی شرقی و یا اسلامی که عبارت از مصرف هرچه کمتر و تولید هرچه بیشتر بوسیله عوامل آموزشی دگرگون می‌شود. چرا که اروپای صنعتی می‌بایست برای تولیدات اضافی خود مصرف کننده پیدا کند و چه کند که بتواند کالای مصرفی بدهد و مواد تولیدی بگیرد و منت بگذارد و خود را هم بالاتر و متمدن قلمداد کند و اگر هم سواری خواست خر خوبی تربیت کرده باشد و…ابتدا با استعمار فرهنگی کار خود را آغاز می‌کند و سپس از یک خصیصه پاک و اصیل خدایی که برسم امانت به انسان داده شده استفاده می‌کند و آن تنوع که شکلی از  تکامل است.ما می‌بینیم (همراه با درد) که تمام فلسفه‌ها و مذهب‌ها و ایده‌آلها و عشق‌ها و خواسته‌ها و… خلاصه شده در این : اصالت مال زندگی مادی است بنابراین وقتی زندگی مادی اصالت دارد هدف رفاه است پس برای چه باید کار کرد؟ برای ساختن وسایل آسایش زندگی{{و اینجا حکمت کلام مولا علی مشخص میشود که میفرماید کافر در دنیا کار میکند برای لذت و مومن کار میکند برای آخرت}}به نظر شما آیا انسان امروز بیشتر آسایش دارد یا انسان دیروز؟پس همه نیروهایمان صرف فدا کردن آسایش زندگی، برای تهیه ی وسایل آسایش زندگی!داستان شازده کوچولو را خوانده‌اید؟پ ن :1- بخشی از نامه شهید علم الهدی به خواهرش.2- دقت کم به جزئیات آفت این روزهای ماست...

شهرستانی ها هم ارزشی هستند!

در شهرستان ک باشی مخصوصا اگر شهرت مرکز استان نباشد دیگر واویلاست...هرچه قدر هم ک کار کنی و قوی باشی باید لینک شوی با آنانکه در پای تخت اند یا در کلان شهرها ساکن اند.نمی دانم عادت شده یا رسم است هر کار ضعیف تنها کافیست از طریق پای تخت اجرا شود غوغا می شد لکن اگر خواستگاه همان در کوچک شهری باشد و کیفیتش بسیار بیشتر باید سال ها بدوند تا که شاید کسی از پای تخت نشینان رحمش بیاید و کمکشان کند!در فضای جامعه همیشه به بهانه گویند امکانات ناهمگون پخش شده، فضای وب را چ می گویند؟!نخودی ها را نمی گویم، روی سخنم با ارزشی هاست...به خداوند موسی و عیسی و هارون و یسع و الیاس سوگند!آنکه به پای تخت نزدیک تر است مقرب تر نیست!جای آنکه همیار و باشند و همکار، کارهایی می کنند ک ... .آدمی می ماند هدفش را رو ب دشمن بگیرد یا حواسش ب برخی باشد ک گل به خودی نزنند!چاره ای نیست وقتی ارزشی های پای تخت تنها تا شعاع چند کیلومتری پای تخت را ایران می انگارند ناچاریم هرچه را ک نیاز داریم خودمان ایجاد کنیم و سینگال همکاری در وب را برای همیشه خاموش کنیم.محتوا را خودمان تولید می کنیم.خبر را خودمان تهیه می کنیم.ترجمه و تحلیل و بررسی هم با خودمان.سایت هایمان را هم خودمان و با دانش خودمان بنا می کنیم.ما هم خدایی داریم!شک نکن!

می شناسم

این حس را خوب می شناسم...اما پیش نیازش آدم شدن است!جانِ تو!