در شهرستان ک باشی مخصوصا اگر شهرت مرکز استان نباشد دیگر واویلاست...هرچه قدر هم ک کار کنی و قوی باشی باید لینک شوی با آنانکه در پای تخت اند یا در کلان شهرها ساکن اند.نمی دانم عادت شده یا رسم است هر کار ضعیف تنها کافیست از طریق پای تخت اجرا شود غوغا می شد لکن اگر خواستگاه همان در کوچک شهری باشد و کیفیتش بسیار بیشتر باید سال ها بدوند تا که شاید کسی از پای تخت نشینان رحمش بیاید و کمکشان کند!در فضای جامعه همیشه به بهانه گویند امکانات ناهمگون پخش شده، فضای وب را چ می گویند؟!نخودی ها را نمی گویم، روی سخنم با ارزشی هاست...به خداوند موسی و عیسی و هارون و یسع و الیاس سوگند!آنکه به پای تخت نزدیک تر است مقرب تر نیست!جای آنکه همیار و باشند و همکار، کارهایی می کنند ک ... .آدمی می ماند هدفش را رو ب دشمن بگیرد یا حواسش ب برخی باشد ک گل به خودی نزنند!چاره ای نیست وقتی ارزشی های پای تخت تنها تا شعاع چند کیلومتری پای تخت را ایران می انگارند ناچاریم هرچه را ک نیاز داریم خودمان ایجاد کنیم و سینگال همکاری در وب را برای همیشه خاموش کنیم.محتوا را خودمان تولید می کنیم.خبر را خودمان تهیه می کنیم.ترجمه و تحلیل و بررسی هم با خودمان.سایت هایمان را هم خودمان و با دانش خودمان بنا می کنیم.ما هم خدایی داریم!شک نکن!
تازه ما شهر پولداری هستیم خدا رو شکر
شهرهای دیگه که روستای دور افتاده حساب می شوند .
دانش آموز از تهران آمده مدرسه ما ثبت نام کنه .
میگه مدارس فقیر دولتی تهران امکاناتشون از مدارس غیرانتفاعی های اینجا بیشتره
پای تخت...