ضمیر

هرگاه ضمیر نهان و پیدایت یکی شد...هرگاه آنچه که افراد را می پنداری در خلوت و جمع یکی شد...هرگاه آنچه افراد را خطاب می کنی در جمع و نهان و در حضور و غیابشان یکی شد...ساده می شوی!از غروب خورشید و دانه های ریز شکر گرفته تا سنگ های نخراشیده همه برایت لطافت یکسانی خواهد شد.آنگاه از قید و بندی ک افراد ب آن زنجیر می شوند رها می شوی، هدفت، راهت و مسیرت زاویه پیدا می کند هرچند ک نفهمند تو را!جانِ تو!

قحطی

انگار قحطی آماده است.با بهانه و بی بهانهبا خبر و بی خبرموجه و نا موجهعقب می کشند...عجیب نیست، آبِ گل آلود چنین می کند...اما قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا مَا بِصَاحِبِکُم مِّن جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِیرٌ لَّکُم بَیْنَ یَدَیْ عَذَابٍ شَدِیدٍبگو: من فقط به شما یک اندرز مى‏دهم که: دو تا دو تا و یک یک براى خدا به پا خیزید، سپس بیندیشید که این دوست شما [محمد صلّى الله علیه وآله‏] هیچ گونه جنونى ندارد. او صرفا شما را از عذاب سختى که در پیش است هشدار مى‏دهد.سوره : سبأ آیه : 46

ببخش

همین دیگر، لطفا ببخش ک دیگر رویی نمانده... اللهم اغفر لی الذنوب التی تغیر النعم اللهم اغفر لی الذنوب التی تحبس الدعاء اللهم اغفر لی الذنوب التی تنزل البلاء اللهم اغفر لی کل ذنب أذنبته و کل خطیئة أخطأتها اللهم إنی أتقرب إلیک بذکرک و أستشفع بک إلى نفسک ...

هیاتی

أَلا إِنَّ الدَّعِی بْنَ الدَّعِی قَدْ رَکَزَ بَیْنَ اثْنَتَیْنِ بَیْنَ السِّلَّةِ وَ الذِّلَّةِ وَ هَیْهاتَ مِنَّا الذِّلَّةُجمله ی بالا را بارها و بارها در هیات ها شنیده ای، هرگاه زندگی ات شد  هَیْهاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ آندم خود را هیاتی بدان ک هیات معدن آموزه های حسین (ع) است و هیاتی راهی طریق او.ک اگر چنین نکنی دروغ گفتی و دروغ گناهی است کبیره.