سخیف

چه سخیف پنداریست توقع کارِ انقلابی از رسانه ای که فوتبال را مقدم بر فرهنگ می داند.پ ن:البته از سرایی که نماد موفقیتش نودِ غرب زده است توقعی نیست.

ضربان

ضربان قلب از حد مجاز که عبور کرد ...برداشت آزاد.

شهرستانی ها هم ارزشی هستند!

در شهرستان ک باشی مخصوصا اگر شهرت مرکز استان نباشد دیگر واویلاست...هرچه قدر هم ک کار کنی و قوی باشی باید لینک شوی با آنانکه در پای تخت اند یا در کلان شهرها ساکن اند.نمی دانم عادت شده یا رسم است هر کار ضعیف تنها کافیست از طریق پای تخت اجرا شود غوغا می شد لکن اگر خواستگاه همان در کوچک شهری باشد و کیفیتش بسیار بیشتر باید سال ها بدوند تا که شاید کسی از پای تخت نشینان رحمش بیاید و کمکشان کند!در فضای جامعه همیشه به بهانه گویند امکانات ناهمگون پخش شده، فضای وب را چ می گویند؟!نخودی ها را نمی گویم، روی سخنم با ارزشی هاست...به خداوند موسی و عیسی و هارون و یسع و الیاس سوگند!آنکه به پای تخت نزدیک تر است مقرب تر نیست!جای آنکه همیار و باشند و همکار، کارهایی می کنند ک ... .آدمی می ماند هدفش را رو ب دشمن بگیرد یا حواسش ب برخی باشد ک گل به خودی نزنند!چاره ای نیست وقتی ارزشی های پای تخت تنها تا شعاع چند کیلومتری پای تخت را ایران می انگارند ناچاریم هرچه را ک نیاز داریم خودمان ایجاد کنیم و سینگال همکاری در وب را برای همیشه خاموش کنیم.محتوا را خودمان تولید می کنیم.خبر را خودمان تهیه می کنیم.ترجمه و تحلیل و بررسی هم با خودمان.سایت هایمان را هم خودمان و با دانش خودمان بنا می کنیم.ما هم خدایی داریم!شک نکن!

نوشتن سخت است...

تا حالا سبک های زیادی برای نوشتن استفاده کردم ، مبهم ، کوتاه نوشت ، عامیانه ، طنز ، رسمی ، سنگین و سخت ، ساده و روان ، کودکانه و... .ولی این بار نوشتن به شدت سخت و دشوار است.محرم که می شود همه یاد عزاداری اند و سیدالشهدا (ع)دهه اول که تمام می شود به یاد شب های اسارت و جمله معروف " اگر زینب نبود ، کربلا در کربلا می ماند" و نظایر آن.قدیم تر ها رسم بود تا اربعین هم به یاد حماسه عاشورا بودند ولی مثل اینکه این رسم تمام شده!اصلا بحث این چیزها نیست، انگار عادت شده از امام شهید در کربلا (ع) می پریم به امام محمدباقر(ع) !یادمان می رود نگاهی کنیم و درنگی و تفکری...آن قدر گفتیم و گفتند زین العابدین (ع) که یادمان رفت او علی بود!آن قدر دعا را تک بعدی جلوه دادند که یادمان رفت سیاست امامِ سیاستمدارمان را بخوانیم...نوه علی (ع) و فاطمه (س) باشد و بر گوشه ای تنها عبادت کند؟!نتیجه اش می شود همین که اسم صحیفه سجادیه ک می آید یاد دعاهای کسل کننده می افتیم ...حرف برای گفتن بسیار است لکن نوشتن سخت....