أَلا إِنَّ الدَّعِی بْنَ الدَّعِی قَدْ رَکَزَ بَیْنَ اثْنَتَیْنِ بَیْنَ السِّلَّةِ وَ الذِّلَّةِ وَ هَیْهاتَ مِنَّا الذِّلَّةُجمله ی بالا را بارها و بارها در هیات ها شنیده ای، هرگاه زندگی ات شد هَیْهاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ آندم خود را هیاتی بدان ک هیات معدن آموزه های حسین (ع) است و هیاتی راهی طریق او.ک اگر چنین نکنی دروغ گفتی و دروغ گناهی است کبیره.